Ali Sirmen: Kader mi?

Yine televizyonda programları izlerken son günlerin en önde gelen tartışma konularından biri: Tarikatlar, cemaatler gözlerini milli eğitime, okullara dikmişler. Bunlardan biri öneriyi reddediyor. Şoför anlatmaya başlıyor: “Teğmenim benim bir sınıf arkadaşım var. Bayburt’tan çıkıp Ziganaları tırmanarak başlayan yolculuğumuz ilginç geçiyor. Kimse bir umar tavsiye edemiyor. Tuzla’da piyade okulunda bir törene gitmek için dışarı çıkmaya hazırlanan genç asteğmenlere Atatürk resmini yakalarına takmaları söyleniyor. Şimdiye kadar konuştuklarımızın hepsi boşa gittiğine göre bari konuşmayalım ve canımız sıkılmasın. Geçen gün Samsun’a gidiyoruz. Sevgili,5-6 Şubat gecelerini televizyonun başında Hatay, Malatya depreminin birinci yıldönümü görüntülerini izleyerek geçirdim. Programa katılan Haldun Solmaztürk bu kararın son derece yadırgatıcı olduğunu söylüyor. Bir emir geldi İstanbul’a gideceğim. Benim de yine böyle bir Temel fıkram var: Temel yolda yürürken bir yandan da gazetesine bakıyor. Ona iki kişi daha katılıyor. Yürek parçalayıcı ve insanın 21. . İnatçı, dediğim dedik. Geçenlerde yaşadığımız bir olayı emekli Tuğgeneral Haldun Solmaztürk bir programda anlattı. Onların bu davranışını yadırgayan dört arkadaşı daha tartışmaya katılıyorlar. Hepsi boş laf. Kafam iyice bozuk. Bir şey olmaz evelallah!Hem de kaza dediğin nedir ki? Kaza kader. ",. İleride bir muz kabuğu görüyor. Aldım yanıma, başladı söylenmeye. . ”Şoför bıçkın. Olacağı varsa olur. Ve hemen yapıştırıyor: “Eyvah şimdi düşeceğim. Otobüsten bileti aldık. ”Artık deprem konuşulmasından sıkıldım. Kimse bir çıkar yolu gösteremiyor. Haldun Solmaztürk olayın pek sıradan olmadığını söyledi. Bu yine de dayatıyor, kaza kader değildir diye. Hüzünleniyorum. ***Gerçekten de kararı anlamak mümkün değildir. Çektim arabayı sağa. Sonunda resmi takmak istemeyen bu üç kişiyle onların bu davranışını kınayan dört arkadaşı arasındaki tartışma soruşturma konusu oluyor. Beni yedek teğmen olduğum için olsa gerek şoförün yanındaki mahalle aldılar. Dayadım tabancayı kafasına. Ve deprem hamakatın çaresizliği içindeki adam için değiştirilemez bir kader olarak kalıyor. Devlet de bunları isteyenlere peşkeş çekmeye hazır. Tarikat ve cemaatler TSK’nin başında bir kader midir, değil midir hep beraber göreceğiz. Tahsin’i de daha yeni kaybetmişiz. yüzyılda varabildiği zekâ, merhamet, diğerkâmlık, dürüstlük, sevgi ve anlayış düzeyi hakkında hem hüzünlendirecek hem de utanılacak duygularla başbaşa kalıyorum. Sayıları üçe çıkıyor. Sohbet ediyoruz. Bu gibi durumlarda hep isyanla karışık olan şunu soruyorum: “Bu kadar hamakat, bu kadar vurdumduymazlık, bu kadar gaddarlık, bu kadar hak tanımazlık, bu kadar sevgisizlik kader mi?”***Kaç yıl oluyor, Bayburt’ta yedek subay askerliğimi yapıyorum. Hangimiz hayatta böyle bir durumla karşılaşmadık? Şoför ulusal tepki koyuyor ortaya. Çünkü Atatürk resmini takmayı reddedenlerle bu hareketi kınayanlar aynı yaptırıma uğruyorlar. Tabii şoförün kulağını büküyorlar: “Aman dikkat et, geçenlerde Tahsin’in başına geleni unutma! İki de çocuk bıraktı arkasında. Üçü resim takmak istemeyen, dördü de bunların o davranışına karşı çıkan olmak üzere yedi kişi hakkındaki karar şöyle oluyor: Yedi teğmenin de aynı suçtan TSK’den ihracına karar veriliyor. Sordum:-Şimdi söyle ulan, kaza kader mi değil mi?Ama söyle Allah aşkına teğmenim, kaza kader mi değil mi?”Hadi söyle bakalım şimdi!. Tartışmaya başlıyorlar. Gerçekten de üzerinde ciddiyetle durulması gereken bir olayla karşı karşıyayız.

Ali Sirmen: Kader mi?

yüzyılda varabildiği zekâ, merhamet, diğerkâmlık, dürüstlük, sevgi ve anlayış düzeyi hakkında hem hüzünlendirecek hem de utanılacak duygularla başbaşa kalıyorum. Tartışmaya başlıyorlar. İnatçı, dediğim dedik. Yürek parçalayıcı ve insanın 21. Sonunda resmi takmak istemeyen bu üç kişiyle onların bu davranışını kınayan dört arkadaşı arasındaki tartışma soruşturma konusu oluyor. Ve deprem hamakatın çaresizliği içindeki adam için değiştirilemez bir kader olarak kalıyor. Bayburt’tan çıkıp Ziganaları tırmanarak başlayan yolculuğumuz ilginç geçiyor. Yine televizyonda programları izlerken son günlerin en önde gelen tartışma konularından biri: Tarikatlar, cemaatler gözlerini milli eğitime, okullara dikmişler. ”Şoför bıçkın. Devlet de bunları isteyenlere peşkeş çekmeye hazır. Hepsi boş laf. İleride bir muz kabuğu görüyor. Beni yedek teğmen olduğum için olsa gerek şoförün yanındaki mahalle aldılar. Sevgili,5-6 Şubat gecelerini televizyonun başında Hatay, Malatya depreminin birinci yıldönümü görüntülerini izleyerek geçirdim. . Ve hemen yapıştırıyor: “Eyvah şimdi düşeceğim. Bu gibi durumlarda hep isyanla karışık olan şunu soruyorum: “Bu kadar hamakat, bu kadar vurdumduymazlık, bu kadar gaddarlık, bu kadar hak tanımazlık, bu kadar sevgisizlik kader mi?”***Kaç yıl oluyor, Bayburt’ta yedek subay askerliğimi yapıyorum. Şoför anlatmaya başlıyor: “Teğmenim benim bir sınıf arkadaşım var. Otobüsten bileti aldık. Hüzünleniyorum. Hangimiz hayatta böyle bir durumla karşılaşmadık? Şoför ulusal tepki koyuyor ortaya. Kimse bir çıkar yolu gösteremiyor. ”Artık deprem konuşulmasından sıkıldım. ",. Bir şey olmaz evelallah!Hem de kaza dediğin nedir ki? Kaza kader. ***Gerçekten de kararı anlamak mümkün değildir. Aldım yanıma, başladı söylenmeye. Ona iki kişi daha katılıyor. Sayıları üçe çıkıyor. Bunlardan biri öneriyi reddediyor. . Tahsin’i de daha yeni kaybetmişiz. Şimdiye kadar konuştuklarımızın hepsi boşa gittiğine göre bari konuşmayalım ve canımız sıkılmasın. Dayadım tabancayı kafasına. Tuzla’da piyade okulunda bir törene gitmek için dışarı çıkmaya hazırlanan genç asteğmenlere Atatürk resmini yakalarına takmaları söyleniyor. Geçen gün Samsun’a gidiyoruz. Üçü resim takmak istemeyen, dördü de bunların o davranışına karşı çıkan olmak üzere yedi kişi hakkındaki karar şöyle oluyor: Yedi teğmenin de aynı suçtan TSK’den ihracına karar veriliyor. Haldun Solmaztürk olayın pek sıradan olmadığını söyledi. Kimse bir umar tavsiye edemiyor. Çektim arabayı sağa. Onların bu davranışını yadırgayan dört arkadaşı daha tartışmaya katılıyorlar. Çünkü Atatürk resmini takmayı reddedenlerle bu hareketi kınayanlar aynı yaptırıma uğruyorlar. Kafam iyice bozuk. Tabii şoförün kulağını büküyorlar: “Aman dikkat et, geçenlerde Tahsin’in başına geleni unutma! İki de çocuk bıraktı arkasında. Bir emir geldi İstanbul’a gideceğim. Sordum:-Şimdi söyle ulan, kaza kader mi değil mi?Ama söyle Allah aşkına teğmenim, kaza kader mi değil mi?”Hadi söyle bakalım şimdi!. Programa katılan Haldun Solmaztürk bu kararın son derece yadırgatıcı olduğunu söylüyor. Benim de yine böyle bir Temel fıkram var: Temel yolda yürürken bir yandan da gazetesine bakıyor. Gerçekten de üzerinde ciddiyetle durulması gereken bir olayla karşı karşıyayız. Sohbet ediyoruz. Bu yine de dayatıyor, kaza kader değildir diye. Olacağı varsa olur. Tarikat ve cemaatler TSK’nin başında bir kader midir, değil midir hep beraber göreceğiz. Geçenlerde yaşadığımız bir olayı emekli Tuğgeneral Haldun Solmaztürk bir programda anlattı.