Ali Sirmen: Kader mi?

Yürek parçalayıcı ve insanın 21. Gerçekten de üzerinde ciddiyetle durulması gereken bir olayla karşı karşıyayız. ",. Aldım yanıma, başladı söylenmeye. Bu yine de dayatıyor, kaza kader değildir diye. Kimse bir çıkar yolu gösteremiyor. ”Artık deprem konuşulmasından sıkıldım. Üçü resim takmak istemeyen, dördü de bunların o davranışına karşı çıkan olmak üzere yedi kişi hakkındaki karar şöyle oluyor: Yedi teğmenin de aynı suçtan TSK’den ihracına karar veriliyor. Beni yedek teğmen olduğum için olsa gerek şoförün yanındaki mahalle aldılar. Sonunda resmi takmak istemeyen bu üç kişiyle onların bu davranışını kınayan dört arkadaşı arasındaki tartışma soruşturma konusu oluyor. Tartışmaya başlıyorlar. Hangimiz hayatta böyle bir durumla karşılaşmadık? Şoför ulusal tepki koyuyor ortaya. . Programa katılan Haldun Solmaztürk bu kararın son derece yadırgatıcı olduğunu söylüyor. Hüzünleniyorum. Onların bu davranışını yadırgayan dört arkadaşı daha tartışmaya katılıyorlar. Sordum:-Şimdi söyle ulan, kaza kader mi değil mi?Ama söyle Allah aşkına teğmenim, kaza kader mi değil mi?”Hadi söyle bakalım şimdi!. Ve deprem hamakatın çaresizliği içindeki adam için değiştirilemez bir kader olarak kalıyor. Ve hemen yapıştırıyor: “Eyvah şimdi düşeceğim. Otobüsten bileti aldık. İnatçı, dediğim dedik. Bayburt’tan çıkıp Ziganaları tırmanarak başlayan yolculuğumuz ilginç geçiyor. Sevgili,5-6 Şubat gecelerini televizyonun başında Hatay, Malatya depreminin birinci yıldönümü görüntülerini izleyerek geçirdim. Ona iki kişi daha katılıyor. Bu gibi durumlarda hep isyanla karışık olan şunu soruyorum: “Bu kadar hamakat, bu kadar vurdumduymazlık, bu kadar gaddarlık, bu kadar hak tanımazlık, bu kadar sevgisizlik kader mi?”***Kaç yıl oluyor, Bayburt’ta yedek subay askerliğimi yapıyorum. Hepsi boş laf. Tuzla’da piyade okulunda bir törene gitmek için dışarı çıkmaya hazırlanan genç asteğmenlere Atatürk resmini yakalarına takmaları söyleniyor. Devlet de bunları isteyenlere peşkeş çekmeye hazır. Çektim arabayı sağa. Olacağı varsa olur. Sayıları üçe çıkıyor. Geçenlerde yaşadığımız bir olayı emekli Tuğgeneral Haldun Solmaztürk bir programda anlattı. Şoför anlatmaya başlıyor: “Teğmenim benim bir sınıf arkadaşım var. İleride bir muz kabuğu görüyor. Bir emir geldi İstanbul’a gideceğim. yüzyılda varabildiği zekâ, merhamet, diğerkâmlık, dürüstlük, sevgi ve anlayış düzeyi hakkında hem hüzünlendirecek hem de utanılacak duygularla başbaşa kalıyorum. Kafam iyice bozuk. Tabii şoförün kulağını büküyorlar: “Aman dikkat et, geçenlerde Tahsin’in başına geleni unutma! İki de çocuk bıraktı arkasında. Çünkü Atatürk resmini takmayı reddedenlerle bu hareketi kınayanlar aynı yaptırıma uğruyorlar. Dayadım tabancayı kafasına. Geçen gün Samsun’a gidiyoruz. Yine televizyonda programları izlerken son günlerin en önde gelen tartışma konularından biri: Tarikatlar, cemaatler gözlerini milli eğitime, okullara dikmişler. . Tahsin’i de daha yeni kaybetmişiz. Şimdiye kadar konuştuklarımızın hepsi boşa gittiğine göre bari konuşmayalım ve canımız sıkılmasın. Benim de yine böyle bir Temel fıkram var: Temel yolda yürürken bir yandan da gazetesine bakıyor. Kimse bir umar tavsiye edemiyor. Haldun Solmaztürk olayın pek sıradan olmadığını söyledi. Bir şey olmaz evelallah!Hem de kaza dediğin nedir ki? Kaza kader. Tarikat ve cemaatler TSK’nin başında bir kader midir, değil midir hep beraber göreceğiz. Sohbet ediyoruz. ***Gerçekten de kararı anlamak mümkün değildir. ”Şoför bıçkın. Bunlardan biri öneriyi reddediyor.

Ali Sirmen: Kader mi?

Kafam iyice bozuk. Olacağı varsa olur. Tuzla’da piyade okulunda bir törene gitmek için dışarı çıkmaya hazırlanan genç asteğmenlere Atatürk resmini yakalarına takmaları söyleniyor. Tahsin’i de daha yeni kaybetmişiz. Geçenlerde yaşadığımız bir olayı emekli Tuğgeneral Haldun Solmaztürk bir programda anlattı. Bu gibi durumlarda hep isyanla karışık olan şunu soruyorum: “Bu kadar hamakat, bu kadar vurdumduymazlık, bu kadar gaddarlık, bu kadar hak tanımazlık, bu kadar sevgisizlik kader mi?”***Kaç yıl oluyor, Bayburt’ta yedek subay askerliğimi yapıyorum. Kimse bir umar tavsiye edemiyor. . Bayburt’tan çıkıp Ziganaları tırmanarak başlayan yolculuğumuz ilginç geçiyor. Benim de yine böyle bir Temel fıkram var: Temel yolda yürürken bir yandan da gazetesine bakıyor. Programa katılan Haldun Solmaztürk bu kararın son derece yadırgatıcı olduğunu söylüyor. ***Gerçekten de kararı anlamak mümkün değildir. Dayadım tabancayı kafasına. İnatçı, dediğim dedik. Onların bu davranışını yadırgayan dört arkadaşı daha tartışmaya katılıyorlar. Sohbet ediyoruz. Aldım yanıma, başladı söylenmeye. Sevgili,5-6 Şubat gecelerini televizyonun başında Hatay, Malatya depreminin birinci yıldönümü görüntülerini izleyerek geçirdim. Hüzünleniyorum. . Bir şey olmaz evelallah!Hem de kaza dediğin nedir ki? Kaza kader. Kimse bir çıkar yolu gösteremiyor. Otobüsten bileti aldık. Sonunda resmi takmak istemeyen bu üç kişiyle onların bu davranışını kınayan dört arkadaşı arasındaki tartışma soruşturma konusu oluyor. yüzyılda varabildiği zekâ, merhamet, diğerkâmlık, dürüstlük, sevgi ve anlayış düzeyi hakkında hem hüzünlendirecek hem de utanılacak duygularla başbaşa kalıyorum. Bir emir geldi İstanbul’a gideceğim. Hangimiz hayatta böyle bir durumla karşılaşmadık? Şoför ulusal tepki koyuyor ortaya. Gerçekten de üzerinde ciddiyetle durulması gereken bir olayla karşı karşıyayız. ",. Sordum:-Şimdi söyle ulan, kaza kader mi değil mi?Ama söyle Allah aşkına teğmenim, kaza kader mi değil mi?”Hadi söyle bakalım şimdi!. Tartışmaya başlıyorlar. Hepsi boş laf. Sayıları üçe çıkıyor. İleride bir muz kabuğu görüyor. Ve hemen yapıştırıyor: “Eyvah şimdi düşeceğim. ”Şoför bıçkın. Geçen gün Samsun’a gidiyoruz. Haldun Solmaztürk olayın pek sıradan olmadığını söyledi. ”Artık deprem konuşulmasından sıkıldım. Ona iki kişi daha katılıyor. Şoför anlatmaya başlıyor: “Teğmenim benim bir sınıf arkadaşım var. Tabii şoförün kulağını büküyorlar: “Aman dikkat et, geçenlerde Tahsin’in başına geleni unutma! İki de çocuk bıraktı arkasında. Yine televizyonda programları izlerken son günlerin en önde gelen tartışma konularından biri: Tarikatlar, cemaatler gözlerini milli eğitime, okullara dikmişler. Ve deprem hamakatın çaresizliği içindeki adam için değiştirilemez bir kader olarak kalıyor. Devlet de bunları isteyenlere peşkeş çekmeye hazır. Beni yedek teğmen olduğum için olsa gerek şoförün yanındaki mahalle aldılar. Çünkü Atatürk resmini takmayı reddedenlerle bu hareketi kınayanlar aynı yaptırıma uğruyorlar. Bunlardan biri öneriyi reddediyor. Şimdiye kadar konuştuklarımızın hepsi boşa gittiğine göre bari konuşmayalım ve canımız sıkılmasın. Bu yine de dayatıyor, kaza kader değildir diye. Üçü resim takmak istemeyen, dördü de bunların o davranışına karşı çıkan olmak üzere yedi kişi hakkındaki karar şöyle oluyor: Yedi teğmenin de aynı suçtan TSK’den ihracına karar veriliyor. Tarikat ve cemaatler TSK’nin başında bir kader midir, değil midir hep beraber göreceğiz. Yürek parçalayıcı ve insanın 21. Çektim arabayı sağa.