Ali Sirmen: Kader mi?

Hepsi boş laf. Sevgili,5-6 Şubat gecelerini televizyonun başında Hatay, Malatya depreminin birinci yıldönümü görüntülerini izleyerek geçirdim. Şimdiye kadar konuştuklarımızın hepsi boşa gittiğine göre bari konuşmayalım ve canımız sıkılmasın. Tabii şoförün kulağını büküyorlar: “Aman dikkat et, geçenlerde Tahsin’in başına geleni unutma! İki de çocuk bıraktı arkasında. Bu yine de dayatıyor, kaza kader değildir diye. Otobüsten bileti aldık. Tartışmaya başlıyorlar. Ve hemen yapıştırıyor: “Eyvah şimdi düşeceğim. Yürek parçalayıcı ve insanın 21. Tuzla’da piyade okulunda bir törene gitmek için dışarı çıkmaya hazırlanan genç asteğmenlere Atatürk resmini yakalarına takmaları söyleniyor. Gerçekten de üzerinde ciddiyetle durulması gereken bir olayla karşı karşıyayız. Bunlardan biri öneriyi reddediyor. Hüzünleniyorum. Olacağı varsa olur. ”Şoför bıçkın. İnatçı, dediğim dedik. Kafam iyice bozuk. Programa katılan Haldun Solmaztürk bu kararın son derece yadırgatıcı olduğunu söylüyor. Sohbet ediyoruz. Beni yedek teğmen olduğum için olsa gerek şoförün yanındaki mahalle aldılar. Ona iki kişi daha katılıyor. yüzyılda varabildiği zekâ, merhamet, diğerkâmlık, dürüstlük, sevgi ve anlayış düzeyi hakkında hem hüzünlendirecek hem de utanılacak duygularla başbaşa kalıyorum. . Çektim arabayı sağa. Geçenlerde yaşadığımız bir olayı emekli Tuğgeneral Haldun Solmaztürk bir programda anlattı. Bayburt’tan çıkıp Ziganaları tırmanarak başlayan yolculuğumuz ilginç geçiyor. Kimse bir çıkar yolu gösteremiyor. Hangimiz hayatta böyle bir durumla karşılaşmadık? Şoför ulusal tepki koyuyor ortaya. Geçen gün Samsun’a gidiyoruz. Sonunda resmi takmak istemeyen bu üç kişiyle onların bu davranışını kınayan dört arkadaşı arasındaki tartışma soruşturma konusu oluyor. Çünkü Atatürk resmini takmayı reddedenlerle bu hareketi kınayanlar aynı yaptırıma uğruyorlar. Sordum:-Şimdi söyle ulan, kaza kader mi değil mi?Ama söyle Allah aşkına teğmenim, kaza kader mi değil mi?”Hadi söyle bakalım şimdi!. Benim de yine böyle bir Temel fıkram var: Temel yolda yürürken bir yandan da gazetesine bakıyor. İleride bir muz kabuğu görüyor. Dayadım tabancayı kafasına. Devlet de bunları isteyenlere peşkeş çekmeye hazır. ***Gerçekten de kararı anlamak mümkün değildir. ”Artık deprem konuşulmasından sıkıldım. . Bir şey olmaz evelallah!Hem de kaza dediğin nedir ki? Kaza kader. Ve deprem hamakatın çaresizliği içindeki adam için değiştirilemez bir kader olarak kalıyor. Tarikat ve cemaatler TSK’nin başında bir kader midir, değil midir hep beraber göreceğiz. Şoför anlatmaya başlıyor: “Teğmenim benim bir sınıf arkadaşım var. Tahsin’i de daha yeni kaybetmişiz. Yine televizyonda programları izlerken son günlerin en önde gelen tartışma konularından biri: Tarikatlar, cemaatler gözlerini milli eğitime, okullara dikmişler. ",. Bir emir geldi İstanbul’a gideceğim. Bu gibi durumlarda hep isyanla karışık olan şunu soruyorum: “Bu kadar hamakat, bu kadar vurdumduymazlık, bu kadar gaddarlık, bu kadar hak tanımazlık, bu kadar sevgisizlik kader mi?”***Kaç yıl oluyor, Bayburt’ta yedek subay askerliğimi yapıyorum. Haldun Solmaztürk olayın pek sıradan olmadığını söyledi. Aldım yanıma, başladı söylenmeye. Üçü resim takmak istemeyen, dördü de bunların o davranışına karşı çıkan olmak üzere yedi kişi hakkındaki karar şöyle oluyor: Yedi teğmenin de aynı suçtan TSK’den ihracına karar veriliyor. Sayıları üçe çıkıyor. Kimse bir umar tavsiye edemiyor. Onların bu davranışını yadırgayan dört arkadaşı daha tartışmaya katılıyorlar.

Ali Sirmen: Kader mi?

Kimse bir çıkar yolu gösteremiyor. Hepsi boş laf. Ve deprem hamakatın çaresizliği içindeki adam için değiştirilemez bir kader olarak kalıyor. Onların bu davranışını yadırgayan dört arkadaşı daha tartışmaya katılıyorlar. Yürek parçalayıcı ve insanın 21. Şoför anlatmaya başlıyor: “Teğmenim benim bir sınıf arkadaşım var. İleride bir muz kabuğu görüyor. Ona iki kişi daha katılıyor. Yine televizyonda programları izlerken son günlerin en önde gelen tartışma konularından biri: Tarikatlar, cemaatler gözlerini milli eğitime, okullara dikmişler. . Sayıları üçe çıkıyor. Programa katılan Haldun Solmaztürk bu kararın son derece yadırgatıcı olduğunu söylüyor. ***Gerçekten de kararı anlamak mümkün değildir. yüzyılda varabildiği zekâ, merhamet, diğerkâmlık, dürüstlük, sevgi ve anlayış düzeyi hakkında hem hüzünlendirecek hem de utanılacak duygularla başbaşa kalıyorum. Bunlardan biri öneriyi reddediyor. Şimdiye kadar konuştuklarımızın hepsi boşa gittiğine göre bari konuşmayalım ve canımız sıkılmasın. Sonunda resmi takmak istemeyen bu üç kişiyle onların bu davranışını kınayan dört arkadaşı arasındaki tartışma soruşturma konusu oluyor. Üçü resim takmak istemeyen, dördü de bunların o davranışına karşı çıkan olmak üzere yedi kişi hakkındaki karar şöyle oluyor: Yedi teğmenin de aynı suçtan TSK’den ihracına karar veriliyor. Bu yine de dayatıyor, kaza kader değildir diye. Hangimiz hayatta böyle bir durumla karşılaşmadık? Şoför ulusal tepki koyuyor ortaya. Benim de yine böyle bir Temel fıkram var: Temel yolda yürürken bir yandan da gazetesine bakıyor. Geçenlerde yaşadığımız bir olayı emekli Tuğgeneral Haldun Solmaztürk bir programda anlattı. Devlet de bunları isteyenlere peşkeş çekmeye hazır. Geçen gün Samsun’a gidiyoruz. Aldım yanıma, başladı söylenmeye. Olacağı varsa olur. Gerçekten de üzerinde ciddiyetle durulması gereken bir olayla karşı karşıyayız. Otobüsten bileti aldık. Haldun Solmaztürk olayın pek sıradan olmadığını söyledi. Tahsin’i de daha yeni kaybetmişiz. ",. Sevgili,5-6 Şubat gecelerini televizyonun başında Hatay, Malatya depreminin birinci yıldönümü görüntülerini izleyerek geçirdim. Tuzla’da piyade okulunda bir törene gitmek için dışarı çıkmaya hazırlanan genç asteğmenlere Atatürk resmini yakalarına takmaları söyleniyor. Dayadım tabancayı kafasına. Tabii şoförün kulağını büküyorlar: “Aman dikkat et, geçenlerde Tahsin’in başına geleni unutma! İki de çocuk bıraktı arkasında. ”Şoför bıçkın. Bir emir geldi İstanbul’a gideceğim. Çünkü Atatürk resmini takmayı reddedenlerle bu hareketi kınayanlar aynı yaptırıma uğruyorlar. Bayburt’tan çıkıp Ziganaları tırmanarak başlayan yolculuğumuz ilginç geçiyor. Bu gibi durumlarda hep isyanla karışık olan şunu soruyorum: “Bu kadar hamakat, bu kadar vurdumduymazlık, bu kadar gaddarlık, bu kadar hak tanımazlık, bu kadar sevgisizlik kader mi?”***Kaç yıl oluyor, Bayburt’ta yedek subay askerliğimi yapıyorum. İnatçı, dediğim dedik. Kafam iyice bozuk. Sordum:-Şimdi söyle ulan, kaza kader mi değil mi?Ama söyle Allah aşkına teğmenim, kaza kader mi değil mi?”Hadi söyle bakalım şimdi!. Çektim arabayı sağa. ”Artık deprem konuşulmasından sıkıldım. Hüzünleniyorum. . Kimse bir umar tavsiye edemiyor. Tartışmaya başlıyorlar. Bir şey olmaz evelallah!Hem de kaza dediğin nedir ki? Kaza kader. Ve hemen yapıştırıyor: “Eyvah şimdi düşeceğim. Tarikat ve cemaatler TSK’nin başında bir kader midir, değil midir hep beraber göreceğiz. Beni yedek teğmen olduğum için olsa gerek şoförün yanındaki mahalle aldılar. Sohbet ediyoruz.