İsmet Paşa, neden Cumhuriyet’in Orhan Gazi’sidir?

Tarihî Türkiye’nin peşindeyim…”Şehir tarihine meraklı bir gençken eski Bursa’yı dolaşıyordum. Hoş bulduktan sonra adamın masasının önündeki sandalyeye oturdum. Sohbet, muhabbet biraz daha devam etti, akşam olmak üzereydi ki mecliste bulunanlar yavaşça toparlanıp gitmeye hazırlanıyordu, devamında herkes evlerine yollandı. Tanpınar, dünü, bugünü ve yarını şu zaviyeden seyreder: “Ben Orhan Gazi’nin mübarek eliyle kurduğu bu terkibin devam etmesini, yıkılmamasını istiyorum. Biz gençliğimizde ona hayrandık. İsmet Paşa’ya hayran olan bu adam, Mısrî Dergâhı’nın son postnişini Mehmed Şemseddin Ulusoy’un (1867-1936) torunu Mecdi Ulusoy’dan başkası değildi. ” minvalinde konuştu. O sırada benim gözüm beni buyur eden adamın masasının üstünde bulunan İsmet İnönü fotoğrafına takıldı. Yolum tesadüfen Irgandı Köprüsü’ne de düştü. İki ahbap deminki münakaşayı sürdürüyorlardı kesik kesik. O sırada dükkânların birinde yüksek sesle konuşanları gördüm. Kentin geçirdiği dönüşümden sitemli bir tonda bahseden fötr şapkalı adamın cümlelerinin bitiminde, içlerinden görece daha yaşlı olanı bana hitaben, “Hoş geldin. Bunu gören amca, “İsmet Paşa, çok büyük adamdı çok. . ” dedi. Merak bu ya, ben de dâhil oldum içeri.

İsmet Paşa, neden Cumhuriyet’in Orhan Gazi’sidir?

Tarihî Türkiye’nin peşindeyim…”Şehir tarihine meraklı bir gençken eski Bursa’yı dolaşıyordum. ” dedi. Yolum tesadüfen Irgandı Köprüsü’ne de düştü. O sırada benim gözüm beni buyur eden adamın masasının üstünde bulunan İsmet İnönü fotoğrafına takıldı. Kentin geçirdiği dönüşümden sitemli bir tonda bahseden fötr şapkalı adamın cümlelerinin bitiminde, içlerinden görece daha yaşlı olanı bana hitaben, “Hoş geldin. ” minvalinde konuştu. Biz gençliğimizde ona hayrandık. Bunu gören amca, “İsmet Paşa, çok büyük adamdı çok. İsmet Paşa’ya hayran olan bu adam, Mısrî Dergâhı’nın son postnişini Mehmed Şemseddin Ulusoy’un (1867-1936) torunu Mecdi Ulusoy’dan başkası değildi. Merak bu ya, ben de dâhil oldum içeri. . Tanpınar, dünü, bugünü ve yarını şu zaviyeden seyreder: “Ben Orhan Gazi’nin mübarek eliyle kurduğu bu terkibin devam etmesini, yıkılmamasını istiyorum. O sırada dükkânların birinde yüksek sesle konuşanları gördüm. Hoş bulduktan sonra adamın masasının önündeki sandalyeye oturdum. Sohbet, muhabbet biraz daha devam etti, akşam olmak üzereydi ki mecliste bulunanlar yavaşça toparlanıp gitmeye hazırlanıyordu, devamında herkes evlerine yollandı. İki ahbap deminki münakaşayı sürdürüyorlardı kesik kesik.