Doğaya yabancılaşan insan

 
Doğaya yabancılaşan insan Doğaya yabancılaşan insan

Bir çok filozofa ilham olmuş Herakleitos, doğadaki oluş, bozuluşa ve değişime dikkat çekti. Antik Yunan filozofları mitlerin efsanevi hikayelerini geride bırakıp doğanın nasıl işlediğine kafa yormuşlardı. Doğa filozofları olarak adlandırılan düşünürler evrendeki düzeni ve ilkeleri anlamaya çalışmışlardı, ilk maddenin ne olduğunu sorarak evrendeki logosun ve aklın peşine düşmüşlerdi. İnsan düşünen varlık olarak hiyerarşide üst sırada yerini almıştı. Peki nasıl oldu da biz doğaya yabancılaştık ve onun içinde değil, onun dışındaymış gibi davrandık. Doğanın denklemlerini çözerek onu aşmayı planlıyoruz. Yunanca phusis yani doğa kavramı, ‘fizik’ kelimesinin kökenidir. Onun dualistik felsefesiyle zihin ve beden birbirinden ayrıldı. Sen mi yoksa ben mi diyerek onunla girdiğimiz gizli savaşa kazanmayı hedefliyoruz. Artık insan düşünen bir varlıktı, matematik ve geometriyle zihinsel süreçleri açıklayabilirdi. . Tüm bedenler birer makine gibiydi. Kendimizi onun dışında hatta ona karşıt bir konuma yerleştirirken artık animist değil son derece mekanik bir diyolog kurmaya başlamış olduk. “Düşünüyorum, öyleyse varım” (Cogito, ergo sum) ifadesiyle herşeyden şüphe etti, bir tek kendi aklından değil. MÖ. Descartes ile her şey değişti. İşte bu doğadan uzaklaştığımız ilk kareydi. 6 yy. Doğayı anlamaya çalışan insan sonuçta fizik konusuna gelir.

Doğaya yabancılaşan insan

Doğa filozofları olarak adlandırılan düşünürler evrendeki düzeni ve ilkeleri anlamaya çalışmışlardı, ilk maddenin ne olduğunu sorarak evrendeki logosun ve aklın peşine düşmüşlerdi. Doğayı anlamaya çalışan insan sonuçta fizik konusuna gelir. MÖ. Bir çok filozofa ilham olmuş Herakleitos, doğadaki oluş, bozuluşa ve değişime dikkat çekti. Sen mi yoksa ben mi diyerek onunla girdiğimiz gizli savaşa kazanmayı hedefliyoruz. 6 yy. . Kendimizi onun dışında hatta ona karşıt bir konuma yerleştirirken artık animist değil son derece mekanik bir diyolog kurmaya başlamış olduk. İşte bu doğadan uzaklaştığımız ilk kareydi. İnsan düşünen varlık olarak hiyerarşide üst sırada yerini almıştı. Doğanın denklemlerini çözerek onu aşmayı planlıyoruz. Antik Yunan filozofları mitlerin efsanevi hikayelerini geride bırakıp doğanın nasıl işlediğine kafa yormuşlardı. Descartes ile her şey değişti. Tüm bedenler birer makine gibiydi. Onun dualistik felsefesiyle zihin ve beden birbirinden ayrıldı. Yunanca phusis yani doğa kavramı, ‘fizik’ kelimesinin kökenidir. Peki nasıl oldu da biz doğaya yabancılaştık ve onun içinde değil, onun dışındaymış gibi davrandık. Artık insan düşünen bir varlıktı, matematik ve geometriyle zihinsel süreçleri açıklayabilirdi. “Düşünüyorum, öyleyse varım” (Cogito, ergo sum) ifadesiyle herşeyden şüphe etti, bir tek kendi aklından değil.