Ali Sirmen: Kader mi?

Aldım yanıma, başladı söylenmeye. Tabii şoförün kulağını büküyorlar: “Aman dikkat et, geçenlerde Tahsin’in başına geleni unutma! İki de çocuk bıraktı arkasında. Sayıları üçe çıkıyor. Ve deprem hamakatın çaresizliği içindeki adam için değiştirilemez bir kader olarak kalıyor. Bunlardan biri öneriyi reddediyor. Sevgili,5-6 Şubat gecelerini televizyonun başında Hatay, Malatya depreminin birinci yıldönümü görüntülerini izleyerek geçirdim. Çektim arabayı sağa. . Kafam iyice bozuk. Tahsin’i de daha yeni kaybetmişiz. Üçü resim takmak istemeyen, dördü de bunların o davranışına karşı çıkan olmak üzere yedi kişi hakkındaki karar şöyle oluyor: Yedi teğmenin de aynı suçtan TSK’den ihracına karar veriliyor. Şimdiye kadar konuştuklarımızın hepsi boşa gittiğine göre bari konuşmayalım ve canımız sıkılmasın. Yine televizyonda programları izlerken son günlerin en önde gelen tartışma konularından biri: Tarikatlar, cemaatler gözlerini milli eğitime, okullara dikmişler. Otobüsten bileti aldık. Kimse bir umar tavsiye edemiyor. ***Gerçekten de kararı anlamak mümkün değildir. Programa katılan Haldun Solmaztürk bu kararın son derece yadırgatıcı olduğunu söylüyor. Kimse bir çıkar yolu gösteremiyor. Tuzla’da piyade okulunda bir törene gitmek için dışarı çıkmaya hazırlanan genç asteğmenlere Atatürk resmini yakalarına takmaları söyleniyor. Bu yine de dayatıyor, kaza kader değildir diye. yüzyılda varabildiği zekâ, merhamet, diğerkâmlık, dürüstlük, sevgi ve anlayış düzeyi hakkında hem hüzünlendirecek hem de utanılacak duygularla başbaşa kalıyorum. Olacağı varsa olur. Tartışmaya başlıyorlar. Şoför anlatmaya başlıyor: “Teğmenim benim bir sınıf arkadaşım var. Ona iki kişi daha katılıyor. Hüzünleniyorum. Hepsi boş laf. Beni yedek teğmen olduğum için olsa gerek şoförün yanındaki mahalle aldılar. Onların bu davranışını yadırgayan dört arkadaşı daha tartışmaya katılıyorlar. Bir şey olmaz evelallah!Hem de kaza dediğin nedir ki? Kaza kader. Ve hemen yapıştırıyor: “Eyvah şimdi düşeceğim. ”Artık deprem konuşulmasından sıkıldım. Yürek parçalayıcı ve insanın 21. Bir emir geldi İstanbul’a gideceğim. Tarikat ve cemaatler TSK’nin başında bir kader midir, değil midir hep beraber göreceğiz. Bu gibi durumlarda hep isyanla karışık olan şunu soruyorum: “Bu kadar hamakat, bu kadar vurdumduymazlık, bu kadar gaddarlık, bu kadar hak tanımazlık, bu kadar sevgisizlik kader mi?”***Kaç yıl oluyor, Bayburt’ta yedek subay askerliğimi yapıyorum. Haldun Solmaztürk olayın pek sıradan olmadığını söyledi. Gerçekten de üzerinde ciddiyetle durulması gereken bir olayla karşı karşıyayız. ",. Hangimiz hayatta böyle bir durumla karşılaşmadık? Şoför ulusal tepki koyuyor ortaya. Sohbet ediyoruz. İnatçı, dediğim dedik. ”Şoför bıçkın. Devlet de bunları isteyenlere peşkeş çekmeye hazır. Geçenlerde yaşadığımız bir olayı emekli Tuğgeneral Haldun Solmaztürk bir programda anlattı. Dayadım tabancayı kafasına. Geçen gün Samsun’a gidiyoruz. Çünkü Atatürk resmini takmayı reddedenlerle bu hareketi kınayanlar aynı yaptırıma uğruyorlar. Sordum:-Şimdi söyle ulan, kaza kader mi değil mi?Ama söyle Allah aşkına teğmenim, kaza kader mi değil mi?”Hadi söyle bakalım şimdi!. İleride bir muz kabuğu görüyor. . Sonunda resmi takmak istemeyen bu üç kişiyle onların bu davranışını kınayan dört arkadaşı arasındaki tartışma soruşturma konusu oluyor. Benim de yine böyle bir Temel fıkram var: Temel yolda yürürken bir yandan da gazetesine bakıyor. Bayburt’tan çıkıp Ziganaları tırmanarak başlayan yolculuğumuz ilginç geçiyor.

Ali Sirmen: Kader mi?

İnatçı, dediğim dedik. Onların bu davranışını yadırgayan dört arkadaşı daha tartışmaya katılıyorlar. Çünkü Atatürk resmini takmayı reddedenlerle bu hareketi kınayanlar aynı yaptırıma uğruyorlar. Geçen gün Samsun’a gidiyoruz. Gerçekten de üzerinde ciddiyetle durulması gereken bir olayla karşı karşıyayız. Kimse bir umar tavsiye edemiyor. ***Gerçekten de kararı anlamak mümkün değildir. Bir şey olmaz evelallah!Hem de kaza dediğin nedir ki? Kaza kader. Aldım yanıma, başladı söylenmeye. Beni yedek teğmen olduğum için olsa gerek şoförün yanındaki mahalle aldılar. Sevgili,5-6 Şubat gecelerini televizyonun başında Hatay, Malatya depreminin birinci yıldönümü görüntülerini izleyerek geçirdim. Kafam iyice bozuk. Çektim arabayı sağa. Şimdiye kadar konuştuklarımızın hepsi boşa gittiğine göre bari konuşmayalım ve canımız sıkılmasın. Kimse bir çıkar yolu gösteremiyor. Üçü resim takmak istemeyen, dördü de bunların o davranışına karşı çıkan olmak üzere yedi kişi hakkındaki karar şöyle oluyor: Yedi teğmenin de aynı suçtan TSK’den ihracına karar veriliyor. Ve hemen yapıştırıyor: “Eyvah şimdi düşeceğim. Yine televizyonda programları izlerken son günlerin en önde gelen tartışma konularından biri: Tarikatlar, cemaatler gözlerini milli eğitime, okullara dikmişler. Hangimiz hayatta böyle bir durumla karşılaşmadık? Şoför ulusal tepki koyuyor ortaya. Geçenlerde yaşadığımız bir olayı emekli Tuğgeneral Haldun Solmaztürk bir programda anlattı. Sordum:-Şimdi söyle ulan, kaza kader mi değil mi?Ama söyle Allah aşkına teğmenim, kaza kader mi değil mi?”Hadi söyle bakalım şimdi!. Yürek parçalayıcı ve insanın 21. Tabii şoförün kulağını büküyorlar: “Aman dikkat et, geçenlerde Tahsin’in başına geleni unutma! İki de çocuk bıraktı arkasında. Sayıları üçe çıkıyor. Ve deprem hamakatın çaresizliği içindeki adam için değiştirilemez bir kader olarak kalıyor. Bir emir geldi İstanbul’a gideceğim. Ona iki kişi daha katılıyor. Hepsi boş laf. Otobüsten bileti aldık. Devlet de bunları isteyenlere peşkeş çekmeye hazır. Bunlardan biri öneriyi reddediyor. ”Artık deprem konuşulmasından sıkıldım. Programa katılan Haldun Solmaztürk bu kararın son derece yadırgatıcı olduğunu söylüyor. Benim de yine böyle bir Temel fıkram var: Temel yolda yürürken bir yandan da gazetesine bakıyor. . Olacağı varsa olur. Sohbet ediyoruz. Hüzünleniyorum. yüzyılda varabildiği zekâ, merhamet, diğerkâmlık, dürüstlük, sevgi ve anlayış düzeyi hakkında hem hüzünlendirecek hem de utanılacak duygularla başbaşa kalıyorum. Dayadım tabancayı kafasına. Haldun Solmaztürk olayın pek sıradan olmadığını söyledi. Şoför anlatmaya başlıyor: “Teğmenim benim bir sınıf arkadaşım var. ",. Tahsin’i de daha yeni kaybetmişiz. . Sonunda resmi takmak istemeyen bu üç kişiyle onların bu davranışını kınayan dört arkadaşı arasındaki tartışma soruşturma konusu oluyor. Tarikat ve cemaatler TSK’nin başında bir kader midir, değil midir hep beraber göreceğiz. ”Şoför bıçkın. Tartışmaya başlıyorlar. İleride bir muz kabuğu görüyor. Tuzla’da piyade okulunda bir törene gitmek için dışarı çıkmaya hazırlanan genç asteğmenlere Atatürk resmini yakalarına takmaları söyleniyor. Bu gibi durumlarda hep isyanla karışık olan şunu soruyorum: “Bu kadar hamakat, bu kadar vurdumduymazlık, bu kadar gaddarlık, bu kadar hak tanımazlık, bu kadar sevgisizlik kader mi?”***Kaç yıl oluyor, Bayburt’ta yedek subay askerliğimi yapıyorum. Bayburt’tan çıkıp Ziganaları tırmanarak başlayan yolculuğumuz ilginç geçiyor. Bu yine de dayatıyor, kaza kader değildir diye.